Ten rok był dla mnie bardzo burzliwym czasem. Spędzony głównie z Chińczykami (nie miałam zwyczajnie czasu na spotkania z polskimi znajomymi) jako, że pracowałam z nimi, jadłam, żyłam + tematyka mojej pracy sprawiły, że coraz bardziej ku temu rejonowi Azji się kieruję. Tak pisanie czegoś takiego niemal w przeddzień matsuri od którego wszystko się tak na prawdę, realnie zaczęło jest trochę nie teges ale taka prawda, mimo, że kompletuję kimono, że stawiam na głowie świat z powodu matsuri to jednak coraz głębiej wsiąkam w chiński klimat.
Wracając do ostatniego wątku przy kawie ze znajomym, totalnie nie rozumiem szukania na siłę różnic między narodowościami. Czemu do tego wracam? Bo ostatnio jestem zarzucana pozycją o miłości w Chinach Malovica. Oczywiście łatwo jest zrzucać na różnice kulturowe 'bo oni są inni'.
W mym własnym doświadczeniu umawiania się (randkowania) z Azjatami oczywiście byłoby to tak łatwe i nośne wytłumaczenie, można by książkę napisać- ale po co? czy serio fałszowanie rzeczywistości jest warte pieniędzy? a tyle mitów na świecie:
- Azjaci noszą dziewczynie torebkę, czy zakupy -> wszyscy moi europejscy faceci zachowywali się dokładnie tak samo- to kwestia wychowania, nie pochodzenia.
- chłopak idzie od strony ulicy- 'łaaaa to takieee mega, Koreańczycy są przez to suuupeer', Ogr ma dokładnie tą samą manierę- pilnuje by iść od ulicy, facet chroni kobietę, za to wśród moich koreańskich randek byli tacy, którzy w życiu nie wpadliby na taki pomysł- znów kwestia wychowania, a nie żadnego pochodzenia.
Pseudoautorytety lubią takie stereotypy, są łatwe i szablonowe- ludzie je lubią i chętnie kupują. Zaczynam rozumieć Arka J. czemu tak walczy i wyśmiewa wszelkie mity o Japonii- ale mu łatwiej, Japonia staje się coraz bardziej znanym u nas krajem. Niemniej cieszę się i gratuluję mu sukcesu zbudowanego na prawdzie i trzymam kciuki za dalsze sukcesy w tej materii.
W każdym razie zapraszam na matsuri- oby pogoda dopisała bym mogła, w kimonie paradować ;) choć jak nie teraz, to spacer się jakiś na to znajdzie.
